‘Bazı geceler kıskançtır: bulutsuz gökyüzüne, çakmak
çakmak yıldızlara, ışıltısını bir hale ile taçlandıracak kadar mutlu, parlak
bir aya gülüp eğlenen insanlara, belki de mışıl mışıl uyuyan size. İşte o habis
gece kıvranır durur. Uyumaz, uyuyamaz, planlar yapar ve güneşin kedisi kadar
canlı bir..
“Bozkır,
yalnızlıktı. Alt edip üstesinden gelemeyeceğin, orada öylece durup kendi
yağında kavrulan, sana seni anlatan ve hatırlatan, koca bir boşluk. Kendi
döngülerinde yaratıcı belki ama iş sana geldiğinde her haliyle sıradan. Döner
durur, dolaşır, fısıldar ve belki bir süre sonra bıkar ama hiç..