“Bozkır,
yalnızlıktı. Alt edip üstesinden gelemeyeceğin, orada öylece durup kendi
yağında kavrulan, sana seni anlatan ve hatırlatan, koca bir boşluk. Kendi
döngülerinde yaratıcı belki ama iş sana geldiğinde her haliyle sıradan. Döner
durur, dolaşır, fısıldar ve belki bir süre sonra bıkar ama hiç..